Κρασί

Ουσιώδης διαφορά του κρασιού, σε σχέση με άλλα ποτά, είναι η απουσία απόσταξης κατά την παρασκευή του. Η ζύμωση αρκεί, ενώ ακόμα και η παλαίωση είναι προαιρετική. Επίσης, πρώτη ύλη του είναι πάντα ο χυμός σταφυλιού (μούστος), γεγονός που το διαφοροποιεί από τη μπύρα, η οποία επίσης παράγεται μέσω ζύμωσης και όχι απόσταξης. Τέλος, κατά την οινοποίηση δε χρησιμοποιείται ποτέ αλκοόλη γεωργικής προέλευσης.

Ένα σωστό ξεκίνημα για κάποιον αρχάριο θα ήταν ένα ξηρό, μη παλαιωμένο κρασί. Αν είναι λευκό, θα φροντίζαμε να μην έχει έντονη οξύτητα. Αν είναι ερυθρό, θα φροντίζαμε να μην έχει «επιθετικές» τανίνες. Αν είναι ροζέ, θα φροντίζαμε να προέχεται από μια σχετικά «εύκολη» ποικιλία, πχ. Merlot.

Η γεύση και το άρωμα του κρασιού, δηλαδή τα βασικά οργανοληπτικά του χαρακτηριστικά, είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο. Σε γενικές γραμμές, τα λευκά κρασιά έχουν στοιχεία εσπεριδοειδών, τροπικών φρούτων και ανθέων, ενώ στα ερυθρά κυριαρχούν τα στοιχεία του βύσσινου, του κερασιού, του βατόμουρου, αλλά και της σοκολάτας. Τα ροζέ κρασιά βρίσκονται κάπου ανάμεσα, έχοντας συχνότατα τα στοιχεία του τριαντάφυλλου και της φράουλας.

Οι διαφορές είναι μεγάλες. Από περιοχή σε περιοχή αλλάζουν οι ποικιλίες που περισσότερο καλλιεργούνται, αλλάζουν η σύσταση του εδάφους και το κλίμα, αλλάζουν ακόμα και οι γεωργικές και οινοποιητικές πρακτικές. Όλα αυτά περιγράφονται με μια λέξη, που όλο και συχνότερα απαντάται: Terroir!

Οποιαδήποτε, αρκεί να μην είναι πρωί… Τόσο το μεσημεριανό, όσο και το βραδινό φαγητό αποκτούν νέα διάσταση, όταν συνοδεύονται από ένα ποτήρι κρασί. Οι πιο τολμηροί απολαμβάνουν ένα ποτηράκι ακόμα και στο brunch τους. Φυσικά, το κρασί δε μπορεί να λείπει από γάμους, γενέθλια, επετείους και γιορτές. Τέλος, τι καλύτερο από την απόλαυση ενός ποτηριού κρασιού σε μια έξοδο με αγαπητά πρόσωπα.

Ένα οποιοδήποτε αφρώδες κρασί είναι ιδανικό για πάρτι. Το δείπνο αποτελεί μια πιο εξεζητημένη περίπτωση, διότι η επιλογή κρασιού καθορίζεται από την επιλογή φαγητού. Κόκκινο κρέας και κόκκινες μακαρονάδες απαιτούν ερυθρό κρασί. Λιπαρά ψάρια και καρκινοειδή ταιριάζουν με ροζέ. Τα πιο «τυπικά» ψάρια, οι άσπρες μακαρονάδες, καθώς και ιδιαίτερες μακαρονάδες (πχ. με pesto ή με blue cheese) συνοδεύονται από λευκό κρασί. Τα πουλερικά θέλουν λευκό (αν πρόκειται για κοτόπουλο στη σχάρα ή στο φούρνο) και ερυθρό (αν πρόκειται για κοκκινιστό κόκορα, ψητή πάπια ή γεμιστή γαλοπούλα).

Οι προτάσεις είναι αμέτρητες, αλλά θα περιοριστούμε σε μερικές. Απολαύστε ένα ερυθρό Ξινόμαυρο μαζί με λουκάνικα στη σχάρα και ένα δροσερό Σαββατιανό μαζί με ριγανάτες σαρδέλες στο φούρνο. Κυνήγι και παλαιωμένο Αγιωργίτικο πάνε πακέτο, ενώ η αστακομακαρονάδα και η ρωσική σαλάτα μάλλον ζητούν το ροζέ τους, είτε αυτό είναι Merlot είτε είναι Syrah. Αν, όμως, η σαλάτα είναι χωριάτικη, ταμπουλέ ή Καίσαρα, τότε το λευκό κρασί (πχ. Ροδίτης, Chardonnay ή Μαλαγουζιά) είναι η επιλογή που συνίσταται. Κι όσο για τη φασολάδα ή τους γίγαντες, ένα Λημνιό ή μια Νεγκόσκα θα αποτελούσαν εξαιρετικές επιλογές.

Η αλήθεια είναι πως το κρασί δύσκολα διατηρείται. Καλό είναι να καταναλωθεί, όλη η ποσότητα της φιάλης, εφόσον αυτή ανοιχτεί. Βέβαια, αυτό δεν είναι πάντα εφικτό. Σε μια τέτοια περίπτωση, καλό είναι να διατηρήσετε το υπόλοιπο του κρασιού στο ψυγείο, με τη φιάλη πωματισμένη, για χρόνο όχι μεγαλύτερο από δύο ή τρεις μέρες. Μετά το διάστημα αυτό, είναι σχεδόν σίγουρο πως το κρασί θα έχει αλλοιωθεί, έστω ως ένα βαθμό.

Ακούμε ή διαβάζουμε συχνά πως το ερυθρό κρασί σερβίρεται σε θερμοκρασία δωματίου. Γι’ αυτό και δεν το τοποθετούμε στο ψυγείο. Σύμφωνα με τη νοοτροπία αυτή, θα πρέπει να πίνουμε το καλοκαίρι ερυθρό κρασί 30 βαθμών Κελσίου. Καθόλου καλή ιδέα! Το ερυθρό, λοιπόν, απαιτεί θερμοκρασία 12 – 15°C, ενώ τα λευκά και ροζέ πίνονται δροσερότερα, στους 10 – 12°C. Φυσικά, το κρασί απαιτεί κατάλληλο γυάλινο ποτήρι με πόδι, προκειμένου να αποδώσει τα αρώματά του. Πλαστικά ποτήρια, ποτήρια νερού ή «παραδοσιακά ποτήρια καφενείου» αποτελούν στυγνή ιεροσυλία!

Δοκιμάστε να φτιάξετε το δημοφιλές Mojito, αλλά αντικαταστήστε το ρούμι με λευκή ρετσίνα. Επίσης δημοφιλής πρόταση είναι το Kir, που αποτελείται από αφρώδες λευκό κρασί και Crème de Cassis, σε αναλογία 6:1. Μια ενδιαφέρουσα παραλλαγή του προκύπτει αν αντί για αφρώδες κρασί προστεθεί ένα έντονα αρωματικό ήσυχο ξηρό κρασί, όπως το Μοσχοφίλερο, η Μαλαγουζιά ή το Μοσχάτο. Οι λάτρεις του ερυθρού κρασιού, ας κάνουν το ίδιο με ένα Syrah της αρεσκείας τους, μαζί με αρκετό πάγο.