Κρασιά Διεθνή Αμπελώνα

Πολλά από τα κρασιά του διεθνή αμπελώνα είναι φτιαγμένα από ποικιλίες που δεν καλλιεργούνται ή δεν συνηθίζονται στην Ελλάδα. Ακόμα, όμως κι αυτά που προέρχονται από ποικιλίες συνήθεις στην Ελλάδα (όπως το Cabernet Sauvignon ή το Chardonnay) έχουν διαφορετικό χαρακτήρα από τα αντίστοιχα εγχώρια, λόγω των διαφορετικών εδαφικών και κλιματικών συνθηκών στις χώρες καλλιέργειας.

Ένα ερυθρό ξηρό κρασί από τη Γαλλία, φτιαγμένο από Merlot και Cabernet Sauvignon, θα αποτελούσε μια εξαιρετική αρχή. Δίνει τη δυνατότητα σύγκρισης αυτού του τυπικού blend μεταξύ της Ελλάδας και της χώρας εκείνης του Παλαιού Κόσμου, που πρωτοστατεί στην οινοποίηση. Για τη γνωριμία με το Νέο Κόσμο, ένα ερυθρό ξηρό από τη Χιλή, στο οποίο συμμετέχει η ποικιλία Carmenere, είναι ό,τι πρέπει. Σε επίπεδο λευκού κρασιού, ένα Pinot Grizio από την Ιταλία θεωρείται αντιπροσωπευτικό ξεκίνημα.

Μεταξύ των χωρών οινοπαραγωγής υπάρχουν διαφορές στο έδαφος, στο κλίμα, στις τεχνικές οινοποίησης και στις καλλιεργούμενες ποικιλίες αμπέλου. Είναι, λοιπόν, λογικό οι διαφορές αυτές να αντικατοπτρίζονται στο κρασί.

Ας πάρουμε ως παράδειγμα μια ποικιλία που καλλιεργείται παγκόσμια, όπως το Chardonnay. Στα εύκρατα κλίματα της Γαλλίας, της Ιταλίας, αλλά και των Βαλκανίων, τα κρασιά από Chardonnay έχουν αρώματα μήλου, εσπεριδοειδών και βοτάνων. Στον ουρανίσκο, η ορυκτότητα και η οξύτητά τους είναι αισθητές. Στα θερμότερα κλίματα της California και της Νέας Ζηλανδίας, τα σταφύλια ωριμάζουν περισσότερο, δίνοντας αρώματα τροπικών φρούτων και γεύσεις βανίλιας και βουτύρου στο κρασί. Ανάλογα παραδείγματα, με άλλες ποικιλίες, υπάρχουν δεκάδες.

Δεν υπάρχει κάποια «στάνταρ» περίσταση απόλαυσης ενός κρασιού του διεθνή αμπελώνα. Ωστόσο, είναι συχνό να επιζητούμε ένα ιταλικό ή γαλλικό αφρώδες κρασί σε εορτασμούς και επετείους. Επίσης, είναι αρκετά τυπική η συνοδεία μιας napolitana από ένα ιταλικό κρασί τύπου Chianti.

Οι Ιταλοί και οι Γάλλοι είναι ειδικοί στη δημιουργία αφρωδών κρασιών. Ένα κρασί τέτοιου είδους είναι ιδανικό για οποιοδήποτε πάρτι. Όσο για το δείπνο, το κρασί που θα επιλέξετε καθορίζεται από το φαγητό που σερβίρεται. Πουλερικά και ψάρια ταιριάζουν με λευκά κρασιά, λιπαρά κρεατικά ταιριάζουν με ερυθρά, ενώ καπνιστά ψάρια ταιριάζουν με ροζέ.

Αν το δείπνο περιλαμβάνει πιάτα με ψητά λαχανικά, μανιτάρια και ελαφρύ κρέας, τότε η περίπτωση του Carmenere είναι ιδανική. Αν, όμως, περιλαμβάνει ταϋλανδέζικα πιάτα ή sushi με τόνο, γαρίδα και σολομό, τότε προτιμήστε μια ροζέ Garnacha. Στην περίπτωση που το δείπνο αποτελείται από χορτοφαγικά πιάτα, ένα λευκό prosecco θα ταιριάξει περίφημα.

Τα δροσερά και σκιερά μέρη είναι τα καταλληλότερα. Η όρθια θέση ενδείκνυται για τα αφρώδη και ημιαφρώδη, ενώ η πλάγια θέση για τα ήσυχα.

Όπου βλέπουμε φυσαλίδες, σερβίρουμε σε θερμοκρασία ψυγείου. Τα ήσυχα ξηρά λευκά και γλυκά ερυθρά σερβίρονται στους 12°C, ενώ οι 15-18°C αποτελούν το εύρος θερμοκρασίας των ήσυχων ξηρών ερυθρών.

Ένα ενδιαφέρον κοκτέιλ, με αέρα Σικελίας, αποτελείται από ουίσκι σίκαλης, απλό σιρόπι ζάχαρης, χυμό λεμονιού και Nero d’Avola, σε αναλογία 2:1:1:1. Η προσθήκη πάγου και ελάχιστης ποσότητας Cointreau θα απογειώσει το αποτέλεσμα. Ιταλική προσωπικότητα έχει και το Fizz, που φέρνει στο ίδιο ποτήρι Asti Martini, τζιν και τόνικ, σε αναλογία 3:1:2. Λίγο μαύρο πιπέρι και δυο-τρεις λεπτές φέτες lime θα δώσουν extra χαρακτήρα.