Θολές Μπύρες

Επειδή είναι αφιλτράριστες. Έτσι, ελάχιστου μεγέθους υπολείμματα λυκίσκου, μαγιάς και δημητριακών παραμένουν στη μπύρα.

Εκτός από το γεγονός ότι είναι μη διαυγείς, το σώμα τους είναι πλουσιότερο, η υφή τους πιο «γεμάτη», το γευστικό τους προφίλ πιο πολύπλοκο και η θρεπτική τους αξία ανώτερη. Επίσης, ο αφρός τους είναι αρκετά παχύρευστος. Οι θολές μπύρες παράγονται κυρίως από σιτάρι, σε αντίθεση με τις συνήθεις μπύρες, που παράγονται κυρίως από κριθάρι.

Η Erdinger, η Νήσος, η Paulaner και η Voreia αποτελούν εξαιρετικές επιλογές.

Αν συγκρίνουμε μια θολή μπύρα με μια τυπική ξανθιά μπύρα, τότε θα διαπιστώσουμε πως η πρώτη είναι πιο μεστή, γλυκύτερη και με εντονότερη αίσθηση δημητριακών. Είναι, όμως, λιγότερο τραγανή και λιγότερο δροσιστική.

Οι διαφορές ανάμεσα στις θολές μπύρες σχετίζονται πολύ περισσότερο με την πρώτη ύλη και τις τεχνικές ζυθοποίησης, παρά με την περιοχή παραγωγής.

Ένα δροσερό καλοκαιρινό απόγευμα ή βράδυ είναι ό,τι πρέπει για μια θολή μπύρα. Μπορεί, ωστόσο, να μας κρατήσει υπέροχη συντροφιά ακόμα και το χειμώνα, ενώ παρακολουθούμε μια ταινία ή έναν αγώνα.

Λιπαρά ψάρια, ριζότο κάθε είδους, κοτόπουλο μαγειρεμένο με οποιοδήποτε τρόπο, σαλάτες με ζυμαρικά, πίτες όλων των τύπων και ελαφριές σούπες είναι μερικά μονάχα από τα πιάτα που ταιριάζουν με θολή μπύρα. Φυσικά, Ταϊλανδέζικη, Ινδική, Μεξικανική και Ιαπωνική κουζίνα «ψοφάνε» για θολή μπύρα.

Το ηλιακό φως και οι πηγές θερμότητας είναι οι χειρότεροι εχθροί της θολής μπύρας. Το ψυγείο είναι μάλλον ο καλύτερος φίλος της.

Χρησιμοποιήστε ένα ψηλό ποτήρι, σχεδιασμένο για θολή μπύρα. Πρόκειται για ποτήρια τύπου weizen, με μεγάλο ύψος. Το ανώτερο μισό τους είναι αισθητά φαρδύτερο από το κατώτερο μισό. Κατάλληλη θερμοκρασία σερβιρίσματος θεωρείται αυτή των 5°C.