Γκράπα (Grappa)

Το ίδιο της το όνομα παραπέμπει στην αγγλική λέξη “grape”, που σημαίνει σταφύλι. Πρόκειται για αλκοολούχο ποτό, αποκλειστικά φτιαγμένο από απόσταξη στέμφυλων, δηλαδή υπολειμμάτων σταφυλιού. Τις περισσότερες φορές, τα υπολείμματα αυτά έχουν προκύψει από οινοποιήσιμα σταφύλια. Αντίθετα, τα πιο διάσημα ποτά, όπως το ουίσκι, το τζιν, το ρούμι, η βότκα και η τεκίλα δεν έχουν ως πρώτη ύλη τα σταφύλια ή τα στέμφυλα.

Η γκράπα φτιάχνεται αποκλειστικά από στέμφυλα, που τοποθετούνται στον άμβυκα μαζί με νερό. Στην παραγωγή τσίπουρου, εκτός από στέμφυλα, μπορούν να συμμετάσχουν και άλλα φρούτα, καθώς και κρασί.

Αν και η ποικιλία σταφυλιών έχει ιδιαίτερη σημασία για το τελικό οργανοληπτικό αποτέλεσμα, σε γενικές γραμμές η γκράπα έχει αρωματικά και γευστικά στοιχεία γρασιδιού, πράσινων φρούτων, ξηρών καρπών και σοκολάτας.

Παραδοσιακά, η γκράπα καταναλωνόταν ως χωνευτικό. Πλέον, η ποιοτική της εξέλιξη την καθιστά ικανή να σταθεί ακόμα και μόνη της, σε ποικίλες περιστάσεις. Τα τελευταία χρόνια, χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο σε κοκτέιλ.

Όπως όλα τα ποτά, έτσι και η γκράπα αποφεύγει το ηλιακό φως και τις πηγές θερμότητας. Απαιτεί δροσερά και σκιερά μέρη. Δε θα πει όχι ακόμα και στο ψυγείο.

Η γκράπα μπορεί να καταναλωθεί σε θερμοκρασία δωματίου ή σε θερμοκρασία ψυγείου. Μια ενδιάμεση κατάσταση είναι ιδανική, διότι συμβάλλει στην αποτελεσματικότερη απελευθέρωση αρωμάτων. Προτιμήστε κολονάτο, ψηλόλιγνο ποτήρι μικρού μεγέθους.

Αναμίξτε γκράπα και λευκό prosecco σε αναλογία 1:1. Προσθέστε μια ιδέα χυμών λεμονιού και πορτοκαλιού, καθώς και λίγη ακατέργαστη ζάχαρη. Έχετε στα χέρια σας ένα Mediterraneo. To Don Antonio, από την άλλη, φτιάχνεται με γκράπα, λικέρ αχλαδιού και χυμό λεμονιού, σε αναλογία 2:1:1. Ελάχιστες σταγόνες σιροπιού ζάχαρης και bitters της αρεσκείας σας θα απογειώσουν το αποτέλεσμα.