ΜΟΥΧΤΑΡΟ

Η Βοιωτία είναι η πατρίδα ενός πραγματικού αμπελουργικού θησαυρού. Ο θησαυρός αυτός ακούει στο όνομα Μούχταρο και αποτελεί μια ρωμαλέα ερυθρή ποικιλία. Ανήκει στη μεγάλη ομάδα των παρατημένων ή υποτιμημένων οινοποιήσιμων ποικιλιών, που ήρθε η ώρα να πάρουν την «εκδίκησή» τους!

Η θέση του Μούχταρου στον οινικό χάρτη της Ελλάδας είναι ακριβώς αντίθετη από την έννοια του ονόματός του. Μουχτάρηδες ονομάζονταν οι τοπικοί άρχοντες, κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Η ποικιλία, όμως, κάθε άλλο παρά ηγετική θέση κατέχει… Η αναβίωσή της ξεκίνησε δειλά δειλά στα τέλη της δεκαετίας του ’90, αλλά τώρα αρχίζει να στεριώνει ευρέως η εκτίμηση προς τις δυνατότητές της. Η οινοποίησή της έχει ως προϊόν ένα κρασί βαθύ ερυθρό, με εντονότατο σώμα. Γεύσεις καπνού, φρούτων του δάσους, σοκολάτας και δέρματος θα πλημμυρίσουν το στόμα, την ίδια στιγμή που αρώματα ώριμων κόκκινων φρούτων και μπαχαρικών θα κυριεύσουν τη μύτη. Η οξύτητα και οι τανίνες βρίσκονται σε αισθητά επίπεδα, γεγονός που θα ενθουσιάσει όσους αρέσκονται στο μούδιασμα του ουρανίσκου τους. Δυνατό χαρτί της ποικιλίας είναι η σημαντικής διάρκειας επίγευση και η εκτεταμένη δυνατότητα παλαίωσης. Τελικά, η φινέτσα του κρασιού που δίνει, καθιστά το Μούχταρο ένα ισχυρό όπλο στο αμπελουργικό οπλοστάσιο της χώρας.

Σήμερα, ολοένα και περισσότερα στρέμματα Μούχταρου καλλιεργούνται. Την αρχή έκανε το Κτήμα Μουσών. Ακολούθησαν κι άλλα οινοποιεία, με άκρως εντυπωσιακά αποτελέσματα. Γρήγορα αποδείχθηκε πως το Μούχταρο στέκεται περίφημα, όχι μονάχα μόνο του, αλλά και σε blends με άλλες ποικιλίες, προσφέροντας στοιχεία που μόνο αυτό μπορεί. Είναι να απορεί κανείς πώς ένα τέτοιο διαμάντι έμενε στην αφάνεια για τόσες δεκαετίες.

Το Ασύρτικο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το νησί της Σαντορίνης. Το Ξινόμαυρο με το τρίγωνο Αμύνταιου, Σιάτιστας και Νάουσας. Η Νεγκόσκα με την περιφέρεια της Γουμένισσας. Η Κυδωνίτσα με το νομό Λακωνίας. Το Κοτσιφάλι με τη μεγαλόνησο Κρήτη. Η Λημνιώνα με τον κάμπο και τους ορεινούς όγκους της Θεσσαλίας. Το Αγιωργίτικο με την περιοχή της Νεμέας. Το Σαββατιανό με τον αμπελώνα της Αττικής. Και η λίστα δε σταματάει εδώ. Αν σε μερικά χρόνια από τώρα έχει καταφέρει το Μούχταρο να αποκτήσει ανάλογη θέση στην ανατολική Στερεά Ελλάδα, τότε θα μπορούμε να ισχυριζόμαστε πως ο αμπελοοινικός μουχτάρης κατέλαβε ξανά τη θέση που του αξίζει.

Αν δεν έχετε γνωριστεί με το Μούχταρο, τολμήστε το, είτε σε μονοποικιλιακή μορφή είτε σε ερυθρό ή ροζέ blend. Θα αποζημιωθείτε!

Φαίδωνας Κυτρίδης

Βιολόγος, PhD / Τελειόφοιτος Οινολόγος